Өлеңдер ✍️

Жаңқаланып кеткендей жыр-азығың,
Көңіл, неге соншама құлазыдың?
Мейлі, кейде мұңайтып қоятұғын
Тағдырыма қаталдау разымын.
Көрінермін біреуге жаман болып,
Көргемін жоқ әйтеуір аяр болып.
Табиғатқа ризамын ауыспалы,
Туғаныма ризамын адам болып.
Жүзеге аспай жүрсе де көңілдегім,
Басым аман,
Өзімнің жерімдемін.
Арман шіркін таусылмас адамзатта,
Тұрса болды күлімдеп көгімде күн.
Досым да бар,
Бар жарым,
Жақыным да,
Алтын қашан мұң боп ед ақын ұлға?
Нашарлығым өзімнің деп білемін
Шаршап қалсам алғашқы шақырымда.
Қуанатым кезім бар, мұңаятын,
Сәбидеймін жылап ап уанатын.
Жаны адалмен жүрмін бір көтерісіп
Жауыздықтың жасаған қиянатын.
Бөлемесін, мейілі, ән-жырына,
Қайтем бекер өкпе айтып тағдырыма.
Тек өлең деп өртенген жүрегімді
Салмаса екен ертерек сандығына.