Өлеңдер ✍️

Керіліп жатқан алдымда
Көрікті туған ауылым.
Оранған жасыл шалғынға
Мен өскен жер бұл, бауырым.
Кешкен жер жалаңаяқпен
Көктемгі нөсер жауынын.
Шаңдатқан тұлпар – таяқпен
Шаттыққа бөлеп бауырын.
Араз боп сабыр, ақылмен,
Өртеніп мұнда от басқам.
Алғашқы махаббатыммен
Егіліп тұрып қоштасқам.
Өткен-ді осы ауылда
Алаңсыз, асау өмірім.
Жалын бар еді жанымда,
Періште еді-ау көңілім.
Жігері қайнап қанында,
Сезімі бойда тұнатын,
Ауылдың шеткі жағында
Арманшыл бала тұратын.
Өзінше ақын от кеуде,
Өзінше ол да өр еді.
Болатын қойын дәптерде
Бес-алты ғана өлеңі.
Өлшеусіз үміт, сенімі,
Ар-намыс- өмір өлшемі.
Қиялға тым-тым беріліп,
Космонавт болсам деуші еді.
Шықпаған кез ғой шалғайға,
Ауылда ғана еркінмін.
Кировтей жақсы жер қайда,
Жұмақ осы ғой дейтінмін.
Көрініп таудай төбесі,
Көлдері тұрса мөлдіреп.
Сөгіліп сезім көбесі
Кететін жүрек елжіреп.
Қаншама кездім тірлікте
Елімнің ой мен қырларын.
Сезіндім сонда
Кировте
Киенің тұнып тұрғанын.
Ағалар
ы асқақ көрінген,
Ақыны тұтас бір қауым.
Ауылым, сенің төріңнен
Оқылса болды жырларым.
Өзіңсіз бақыт бекер ғой,
Осында туыс, бауырым.
Жұмақтың өзі екен ғой.
Ауылы Үмбетәлінің.
Артықтау мақтап жіберсем
Сөкпей-ақ қойшы, бауырым.
Артық қой жердің бәрінен
Туып-өскен ауылың.
Ыстық маған әр бұрышы бұл жердің,
Ақ қайыңдай әсем әрбір ағашы.
Белгісіндей талай ғажап түндердің
Сыбдырлайды сұлу бұта аясы.
Қандай әсем, ғажап еді түндері
Мөлдірейтін сұлулыққа шомылып.
Қиялыңды қозғап бұлбұл үндері,
Көз алдыңа елестейді көп үміт.
Маужыраған осындай бір түндерде
Тебіренем бақыт мені өпкендей.
Жұлдыздар – от.
Келе жатам мен жерде
Жұлдыздардың ішіне еніп кеткендей.