Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  127


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Жамбыл бабаға арнау

Ата, Сізді көрдім кеше түсімде,
Алатаудай асқақ, ойлы пішінде
Тұр екенсіз үнсіз ғана толғанып
Мәңгілікке соққан мәрмәр мүсіндей.
Күміс сақал,
Көзіңізде мейірім,
Көк теңіздей шалқып кетті көңілім.
Қандай тағдыр бұйырып тұр алдымда,
Маған қандай бақ сыйладың, өмірім?
Көктем күні...
Көк те шайдай ашылған...
Бұлақ күліп жатыр сырын жасырған.
Атам маған назарын сәл тоқтатып
Аялай бір сипап өтті басымнан.
Бұл не, елес?..
Әлде берген аян ба?
Мың сан сұрақ жарысады санамда.
Әз атамның салып берген жолымен
Жүйткимін бе мен де сайын даламда?
Ақ самалдай желпіп өтер жанымды,
Асау жырлай дуылдатар қанымды
Туған жердің топырағы,
Шалқытып
Саламын ба өзіңде асқақ әнімді?
Кейде әнімнен байқалса да мұң дағы,
Демен тағдыр тыныштығын бұлдады.
Өзіңіздей бас июді білмейтін
Бір балаңыз болам ба әсем жырдағы?
Ақ батадан алғы күнге нәр алып,
Баладай бір мәз боламын оянып.
Арманға ұқсап алдаған сол тәтті түс
Армандай боп бара жатты жоғалып...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу