Өлеңдер ✍️

Ей, табиғат, күз атты шалаң қапқан,
Көңілсіз күй еседі жалаң бақтан.
Қабағында өмірдің салқындық бар,
Көңілімді көк ілді алаңдатқан.
Меңдеп қапа кеудемді кеткен кезде,
Жап-жарық бір мық жұлдыз көктен кезбе, –
Салқын қалып танытып қарап тұрар,
Мұңның табы секілді шөккен көзге.
Келе-тұғын сеземін қайлы деске,
Қай-қайдағы түсіріп жайды еске, –
Ызыңымен ұйықтаушы ем масаның мен,
Қысыңқылау мысық көз Айлы кеште.
Қараша айы көк-жасыл көктем деп пе ең,
Шығып кеткен шығанға шектен көптен, –
Өткен-кеткен жанымды жайлап алды,
Айдың нұры сияқты төккен көктен.
Айналып өткендей ме балаң бауды,
Тірлігім дегендей бір қаламға ауды.
Ең соңғы рет тұрғандай көріп-біліп,
Ауылыма қараймын алаңдаулы.