Өлеңдер ✍️

Тұрған талға көрсетіп име қалып,
Қарай-тұғын беймезгіл күй ме, налып.
Қара күрең отырдым суға қарап,
Ап-ауыр мұң кеудемді билеп алып.
Жүрегімді сағыныш сыздатады,
Сыздаған бір со тұста қыз жатады.
Алып тұла бойымды, жан-тəніме,
Соққан суық желімен Күз батады.
Баяу түсіп келеді кеш қабағың,
Өтті-кетті жайларды еске аламын.
Желбір-желең жүр бала желөкпелі,
Алмағандай суықтың сес сабағын.
Мезгіл жанды келетін өртедіге,
Қылын көңіл күйімнің шертеді ме?
Еске алып отырмын кездерімді,
Көрінетін ұқсастау ертегіге.
Тұрса да үйі қол созым, көз көрімде,
Ұқсап қырық бұрымы өзге өрімге, –
Көрінетін Күнекей қыз сияқты,
Іздеп шыққан із бағып кездерімде.
Жалынан бір ұстатып саяқ жалған,
Тірлігімді кез бар ма, аяп қалған?!
Ертектегі сияқты махаббатым,
Бақытпенен жоқ, бірақ, аяқталған.