Өлеңдер ✍️

Сезіміне шындықтың қозғау салып,
Аруаналар ботасыз боздауда анық.
Мына дымқыл тұманның қалыңын-ай,
Шаңқай түсте барады көз байланып!…
«Өтті… кетті…» дейтұғын уақыт па бұл,
Дарымай тұр Шындықтан шабытқа сыр.
«Менен қашып қай жаққа барасың» деп,
Күншуаққа қақталып табыт жатыр...
Ештеңеге мына жұрт селт етпейді,
Жүк берер ем, атына теңдетпейді.
Тілегінің күлін Жел көкке шашса,
Енді неге көз жасын көлдетпейді?!
…Сенікі емес, бұл дала – басқа дала,
Шаң бергенше бір Шаттық,саспа бала!
Сертті күні шертіліп Шыдам біткен,
Қаһар таққа мінеді. Жоқ санама!