Өлеңдер ✍️

Бар еді айтар сөзім тыңдағанға,
Айналдым құлақ таппай жынды адамға.
Сандығы көңілімнің толған құса,
Жүргем жоқ себеп таппай мұңданарға.
Ессізді ермек қылып, еліктіріп,
Жеңілге жүгіргенді желіктіріп;
Беймезгіл біздің сорға келген Кезді,
Тұрсың ғой, апатай-ау, көріп-біліп!
Біздейге Дарақы Əлем өш қашанда,
Көңілі қиянатпен «хош» қашанда.
Содан ба,
Жек көргенін ол Əбілет –
Бөлмейді Ұл деп, Қыз деп ешқашанда!..
Білсе де биіктерде хақың барын,
Жақсыға жанастырып жақындарын,
«Заманға күйлегендер»
Жүреді ылғи
Шындықтан шетке қағып Ақын жанын!
Тұрса да шамырқанып шер іштегі,
Бармаспын бассыздармен керіскелі.
Сөздерім желбіретіп жүрсе болды,
Жыр деген жүректегі Періштені!