Өлеңдер ✍️

Иә, Отпын!
Сөндірмек боп үрлей түссең, лаулаған
Иә, Отпын!
Жылуымен жүрегіңді жаулаған...
Дүлей күшке айналғанда,
Қызыл тілі көк орманды жалмаған,
Дүлей күшке айналғанда –
Жолында жан қалмаған.
Бірақ, қызық, ақылымен Адамзат
Отты қолға түсірді...
Тас үңгірді жылытты Ол,
Тамағыңды пісірді...
Жарық қылды қараңғыны,
Тәтті қылды түтінді.
Отқа түссең - өртенесің,
Отсыз қалсаң – тоңасың.
Орнын білген жанға ғана
Жылу сыйлар Ол – асыл!
Қызыл көйлек киген қызға
Құлай ғашық болар ма ең,
Көздерінен От көрмесең сол күні?
Иә, Отпын!
Сеземісің өртімді?...
Мен не бармын, әлде – жоқпын:
Сертім-ді!
...Ұмай – Ана!
От анасы, жарылқа!
Әйел болып, От болмасам – мәнсізбін...
Күн де Оттан жаралған!
Күнді күтіп, кірпігіммен таң сыздым...
Көз жасыма малшындым,
Көз жасы – Су...
Ал мен – Судан әлсізбін...