Өлеңдер ✍️

Сен мендегі білесің бе Арманды?!
...Төбемізден төгіп тұрса ақ жаңбыр.
Екеуміз де аппақ нұрға малшынып,
Айтарымыз, айтпағымыз таусылып
Бірге тыңдап дүниенің дірілін
Жатсаң деп ем көкірегіме тығылып.
Сәлден кейін бұлт тараса жел айдап,
Бұлт астынан Ай қараса абайлап,
Жұлдыз біткен жымыңдаса ақырын
Ұялмашы, перизатым, заты - гүл.
Бір қиырдан құрбақалар ән бастап,
Көк аспанда Ай жүзер ед жамбастап.
Жұлдызымды көктен іздеп қайтемін,
Мен өзіңе жыр төгер ем иен тегін:
"Жаным менің, сенсіз өткен күн құрысын!
Сен болмасаң тақуамын тұлдырсыз.
Дана да өткен дүйім жұртты таң қылып,
Жауыз да өтті жарты Әлемді шаң қылып.
Бәрінің де аты қалар мәңгілік,
Мен де өтемін жалғыз сені ән қылып.
Менің атым қалса қалар Әлемде
Саған арнап жазған жалғыз өлеңде!"
Мендегі Арман осы ғана, аяулым,
Пенделікке құлпытасты қоярмын.
Атақ үшін бола алмаспын масқара
Менсіз-дағы толып жатыр басқалар.
Мәңгіліктің қайда екенін біле алмай
Дүние қуып тыраштанар ұялмай.
Ал, мен болсам
Жалғыз сені ән қылып
Күллі Әлемде қалып қоям мәңгілік!