Өлеңдер ✍️

Қалам алып əлеуетті қолына,
Ғұмыр кешкен құлшынып жыр жолында.
Жазып еді романын «Өліара»,
Уа, дариға-ай өмірінің соңында.
Жас жүрегін ерте оятып ізгі арман,
Ұлы Абайды ұстаз тұтып үлгі алған.
Өткен талай сынақтар мен сындардан,
Жүйрік еді оза шауып жүлде алған.
Жыр жолында тайынбады, от басты,
Барлық ұлтпен жүректес боп достасты.
Келте ғұмыр жеткізбеді арманға,
Ер жасында ақын елмен қоштасты.
Кездессе де қырсықтар мен шырғалаң,
Жыр жолында бой тасалап тұр маған.
Ақиқаттың ақ жалауын көтеріп,
Ел өмірін, ер еңбегін жырлаған.
Биік ұшқан ақиығы Алтайдың,
Тянь-Шаньның бауырында марқайдың.
Байтақ жоңғар даласына із тастап,
Туған жерде мəңгілікке жантайдың.
Жыр көшінің сұлтаны еді көшелі,
Еңбек еткен елі үшін еселі.
«Шұғыланың» шаңырағын көтерген,
Редактордың біреуі еді кешегі.
Асқар, Мағаз, Күңгей менен Мақатан,
Алтайымның ақиығы аталған.
Сендер үшін тозбайтұғын ескерткіш,
Туған елдің көңілінен жасалған.