Өлеңдер ✍️

Шор аяғым қақсап шыққан түндерде,
Нəлет айтам сол бір өткен күндерге.
Мəдениет төңкерісі он жылдық,
Ажал, бейнет, дақ салмадың кімдерге.
Əкеге артқан жалған, ауыр қылмысың,
Ойрандады отбасының тұрмысын.
Қыса түсті бізді дағы қырына ап,
Елге келген сол зобалаң бір қысым.
Дедің дағы «күшіктері қасқырдың»,
Аямадың саясатпен басқа ұрдың.
Мылтықпенен атпасаң да жазалап,
Жаламенен жазаладың қас қылдың.
«Ақты», «қара» зұлымдықпен жеңгені,
Қылмыс болып еліне еткен еңбегі.
Əкем сынды талай басшы кадрды,
Ажалынан үш күн бұрын жерледі.
Шаш ал десе, бас алатын заманда,
Еркіндіктің керегі не адамға.
Жығылғанның үстіне жұдырық дегендей,
Бір ұшық кеп жабысыпты маған да.
Заманының бет қаратпас кəрінен,
Жоламады оташы да, дəрігер.
Мүшел жаста мертіккен бұл аяғым,
Мен үшін ол ең ауыр күн бəрінен.
Өтті солай жастық өмір қор болып,
Төңкеріс жыл басқа түскен сор болып.
Зардап қалды жазылмайтын жанымда,
Аяқ қалды осылайша шор болып.