Өлеңдер ✍️

Атадан асыл мұра қалды бізге,
Тай басса ат тұяғын өшпес із де.
Домбыра екі ішекті, тоғыз перне,
Осыдан не шығад деп күдер үзбе.
Тарихтың парақтарын ашсаң қарап,
Аз ба, еді қазақ шеккен сор мен азап.
Сонда да сақтап келген сауық-салтың,
Дархан ел, даналы ауыл, ақын қазақ.
Домбыра қазағымның өзі емес пе?!
Сақталған асыл мұра көзі емес пе?!
Тыңдатқан бабалардың кеңес күйін,
Ұлының ұлағатты сөзі емес пе?!
Тынбаған даласында қоңыр үні,
Тартысқан шанағында шаттық-мұңы,
Ол – қазақ өмірінің шежіресі,
Қу ағаш іші қуыс деме мұны.
Сақтай біл қасиеттеп ұлт мұрасын,
Шерткен ол əн мен күйін ұлт мұратын.
Қай қазақ «Сарарқаға» елікпеген,
Содан біл домбыраның күш-қуатын.