Өлеңдер ✍️

Ел деп келсем неге еңбектен ерінем,
Жеміс терген жерден неге жерінем.
Алдымдағы асқа емес, ағайын,
Сенің жарқын пейіліңмен семірем.
Бəрін түстей, бəрін іштей сезінем,
Көңіл толқып көп ойларға берілем.
Қиялменен келешекті суреттеп,
Таңға жақын тəтті ұйқыға көз ілем.
Қоныс алдым Алатаудың төрінен,
Өріс алдым Жетісудың жерінен.
Отбасым да ортаңа кеп орнықты,
Етене боп кеттік ауылменен.
Қиналсам да өмір жолы өрінен,
Арман құсым қанат қақсын көгіңнен.
Алға қойған мақсат үшін күресіп,
Еңбегіммен көп ішінен көрінем.
Жүрген кезде үмітіміз азайып,
Бір таң атты арайланған ғажайып.
Ол таңымыз тəуелсіздік таңы еді,
Бұл таңды біз шын бақытқа балайық.
Кеңес рас қарыныңды тойдырды,
Есесіне ұлт рухын жойдырды.
Тілің, ділің, дініңді де тонап ап,
Өлгеніңді жаназасыз қойдырды.
Жетер мақсат талғамастан жолды да,
Қарын тойып, қанса ұйқы болды ма?
Кеңесіңнің мақсаты еді біздерді,
Мəңгүрт қылып айландыру сорлыға.
Кел ағайын енді еңбек етейік,
Еңбекпенен жоқты да бар етейік
Көксей бермей келмес Кеңес заманын,
Осы күннің қадіріне жетейік.