Өлеңдер ✍️

Мына бір кітап апырмай,
Жанымды тербеп кеткені.
Сезімнің гүлі жапырлай,
Тұлабойымда көктеді.
Пенделік келді басыма,
Әйел боп бұрын сезбеген.
Мені де біреу расында,
Қызғана ма екен өзгеден.
Бақыттың осы бір дәмін,
Тұщынып өзім татпадым,
Жарымнан ішкі сыр мәнін,
Сұрауға тағы батпадым.
Тентектеу мінез сезімін,
Жасырып ұстар ішінде.
Махаббатын да өзінің
Жүреді өзі түсінбей.
Ықылас тіпті білдірмей,
Уақыттар өте береді.
Басына ноқта ілдірмей
Жүргендей өзін көреді.
Қызғану былай тұрсыншы,
Сезім жоқ ешбір арада.
Жесірдей жылғы қырқыншы
Жылап та алам қорада.
Перзентке ана болып тек,
Жүргендей сыйып осы үйге.
Көзіме жасым толып кеп,
Көңілім үнсіз жасыйды.
Неліктен ауыл еркегі,
Айтпайды сырын ақтарып.
Күйменен бәлкім шертеді,
Сүйгеннен дәйім сақтанып.
Өтеді солай өмірі,
Томаға тұйық, қамығып.
Әйелдерінің көңілі
Сандықтай кілтке жабылып.