Өлеңдер ✍️

«Қозыбай көкең қайтты»,- деп,
Ағайын хабар айтты кеп.
«Қан кешіп келген ер еді,
Тағасы ердің тайыпты»,- деп.
Колхоздың мүлкін тірнектеп,
Кеңестің салтын құрметтеп,
Қозыбай көкем жүретін,
Мінезі қатал, бірбеткей.
Қозыбай көкем жүретін,
Әр істің біліп ретін.
Өтірік айтқан жан көрсе,
Сөзбенен сол сәт іретін.
Жалқауды жатқан тақымға ап,
Қуатын көкем отынға.
Айқайыменен күллі ауыл,
Қырманға тартар жапырлап.
Соғыстың соңғы әскерін,
Әке-шешеміз ес көріп,
Жүруші еді Ақтамда
Жеңіс күндері төс керіп.
Балақандарға ептеп тек,
Іштегі сырды шертпекке,
Майдандастарын жиып ап,
Келетін еді мектепке.
Балалар менен бала боп,
Көзінде қайта жанады от.
Естелік айтып беретін
Салғандай болып санаға от.
Майданда жауы қыйнаған,
Ер еді елі сыйлаған.
Ажалға ара түспедік,
Болсақ та қанша қыймаған.
Берлинді көрген ер еді,
Еңбекте көкжал бөрі еді.
Мезгілі жетіп мерт болды,
Ақтамның бәйтерегі.
Соғыстың соңғы батыры,
Болсын деп жақсы ақыры,
Осы бір жырды арнадым,
Түнімен ойды сапырып.