Өлеңдер ✍️

Әр көрген сайын өртене түсер өзегім,
Мына бір жүзік анамның қалған көзі еді.
Сағынған кезде сандықтан алып бірауық
Қолыма салсам, қолының табын сеземін.
Жақсы бір істі бастайтын кезде ырым ғып,
Қолыма тағам, сәттерді еске ап бұрынғы.
Қиналған сәтте тасынан көріп анамды
Күбірлеп қана ақтарып алам сырымды.
Анамның көзі – анамның асыл жүзігі,
Бала шағымның бөлініп қалған үзігі.
Қолыма салып, есіме алып отырсам,
Кинодай болып өтеді-ау шіркін тізіліп.
Аспантау...
Ауылым... бәрі де қалды жырақта,
Балалық деген аралға барып тұрақтап.
Кіретін із де шығатын із де жоқ онда,
Тек елес қалды жауапсыз, сансыз сұраққа.
Әр көрген сайын өткенім түсер есіме,
Ғажайып жүзік, ескіден қалған несібе.
Анамдай болып желеп те, демеп қой мені
Ілесіп келем өмірдің ұлы көшіне.