Өлеңдер ✍️

Бойжеткен кезім дос қызға еріп үмітпен,
Палшыға бардық арылтар деп бір күдіктен.
Тұнбасын қарап мен ішкен қою кофенің,
Бір хабар айтты пешенемдегі жігіттен.
«Әліпбидегі бесінші әріп тұр түсіп,
Сірәде – аты, жаман да емес түр-түсі.
Бірақ та оған баратын жолға түскенше,
Тағдырыңызға таңба сап кетер бір кісі.
Жаратқан саған көрсетіп ашық алақан
Үш қыз бен бір ұл сүйдіреді екен, балақан.
Дәулетің тасып, дәуренің жүріп тұрады,
Жамандық көрмей жалғанда басың қарақан.
Бірақ та соның бәріне қолың жеткенше,
Шегесің мехнат, тар, тайғақ жолдан өткенше.
Жылдардан жылға ұласып барып кезігер,
Туған жеріңе кешігіп жеткен көктемше»,-
Деп палын ашты Тамара ханым паңданып,
Мен қарап қаппын қою кофеге таңданып.
Кішкентай кесе түбінде тағдыр жатқандай,
Көрсетіп берді санама бейне шам жағып.
Атеист едім сыймады палы ұғымға,
Ертесі-ақ бәрін ұмытып қалдым шынында.
Арада қанша жыл өтті, қанша сандалдым,
Айналды сірә шырқырап жаным шыбынға.
Сарқылып сезім, таусылып төзім жүргенде,
Кездестің маған, шынымен палшы білген бе?
Жолымыз қалай қиылыспаған сонша жыл
Жырымды жазып, жүрген екенмін іргеңде.