Өлеңдер ✍️

І
Адамзат пен хайуанның аражігін
Ажыратып,
Сөз пайда болды әуелі.
Әйтпегенде қосаяқтының қарақұрым
Арман-тілегі тау еді.
Басқаша ойлайтын боп алды,
Басқаша көреді көзі де.
Өздері топтасқан қоғамды
Тәуелді етіп өзіне.
Бәрі жабылып өзгеше тапты ойды,
Қайталай-қайталай әрнеге ат қойды.
Солар арқылы өзара сөйлесті,
Төрт аяқтылар ере алмай қап қойды.
Сөйтіп адамзаттың тілі шықты,
Бірін-бірі сөйлесіп ұқты.
Екі аяқтыны адам еткен – СӨЗ,
Құдіретті боп шықты.
ІІ
Содан бері,
Біреуді біреумен табыстыратын,
Біреуді біреуге шағыстыратын,
Тағдырларды тоғыстыратын,
Елді елмен шабыстыратын,
СӨЗ болды!
Қаныңды қыздыратын да,
Көңіліңді мұз қылатын да,
Арандатып айтылып,
Антыңды бұздыратын да
СӨЗ болды!
24
Мейіріңді тасытатын да,
Жаныңды ашытатын да,
Сағыңды сындырып,
Көңіліңді жасытатын да
СӨЗ болды!
ІІІ
Он сегіз мың ғаламның қасиетін ашып,
Құдіретті сөзбен тасқа басып,
Адамзат жазып жатыр, жазып жатыр.
Он сегіз мың ғаламның кереметін ақтарып,
Қасиетті сөздермен апталып,
Адамзат тарихты қазып жатыр, қазып жатыр.
Айтылып та, жазылып та сөз шіркін
Қайталанып жатыр күніге мың дүркін.
Қантамырдай күллі ғалам бойында,
Қайталанып жатыр сөзің, ойың да.
Құдіреті, қасиеті сол –
СӨЗДІ
Кімнің, қалай қолданғаны жайында.