Өлеңдер ✍️

  12.05.2022
  159


Автор: Сабырхан Асанов

Аялдамада

Бір қыз тұрды
қасыма бәлсініп кеп,
өзінше бір
бұралған талшыбық боп.
Ақ шашыма
қарай сап, адырайды,
тұрмасам да
мен де өзін менсініп көп.
Өзі қара,
қысық көз, пұшық мұрын,
онысымен
жоқ сірә ісі мұның.
Кекірейіп
қалады кей бір кезде,
кім ап кеткен
байғұстың кісілігін.
Бір нәрседен
бұл құдай қараспаған,
ол дегенде,
жері жоқ адаспаған,
Қандай жақсы
сүйкімді кәрілігім,
жастығынды
қайтейін жараспаған...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу