Өлеңдер ✍️

Бұқарға бітпес қу байлық,
маған бітер деймісің,
Жамбылға бітпес қу байлық,
маған бітер деймісің.
Қасымға бітпес қу байлық,
маған бітер деймісің.
Көкпар ғып тартқан ақылды,
астан бір кестең заманда,
сезеді, соны сезеді,
сезеді менің кейде ішім.
Төлегендер тарығып,
Мұқағали зар жылап,
бармайтұғын жерлерге,
көзі төрт боп барғылап.
Алмайтұғын жерлерден,
қолы батпай алғылап.
Жоқ дегенге кездессе ор,
тәуекел болып қарғылап.
Жер жап-жазық кезінде,
күн жап-жарық кезінде,
жүдеп-жадап өтті ғой,
көңіл дейтін арғымақ.
Базарға барсам, қулар тұр,
магазин барсам, сұмдар тұр,
ақша берсең, ағам деп,
арықтарда су жатыр.
Ақша берсең бағам деп,
бау мен бақша, ну жатыр.
Тиын болып сылдырап,
тілдер боп қанша шүлдіреп,
күндіз-түні тынбастан,
бұл дүние шулар құр!
Бастыққа барсам сөз алып,
сөз емес оған іс керек –
қайран ақын орнына,
крандай қара күш керек.
Жылтылдайды жанарлар,
қолыма менің түспе деп.
Құрылысшы болмастан,
неге ақын боп тудым деп,
үйге дейін қайтамын,
тырнағымды тістелеп.