Өлеңдер ✍️

Алматының алаулаған көктемі,
саған ұқсап ешкім нұрын төкпеді.
мың, мың жылдар қалғып кеткен қаратас,
қатты ұйқымнан ояттың деп сөкпеді.
Сөкпек тұрсын,
қара жердей көктеді,
Алматының алаулаған көктемі.
Бұрқырасын бақша гүлдеп, бау гүлдеп,
жаңбыр болып тынбай төгіп жаудың көп.
Шыңдарына шымқай шалғын өсіріп,
таулар дағы тұра алмады таумын деп.
Тақыр жолдар,
әппақ жарлар көгеріп,
көп жаңарды кеткен дүние көнеріп.
Табиғаттың тағы да бір байқаттың,
қандай-қандай бар екенін өнері...
Жақсылықтан жатқандай бір елші кеп,
кейде алғым кеп тұрғанымен еншілеп,
көп демейін,
бар болғаны тәуліктің,
бар қызуын,
бар қызығын берші тек!