Өлеңдер ✍️

Мынау дала, мынау аспан, мынау Күн.
Естіледі қойнауынан ғажап үн.
Іздерім бар мына жатқан белесте,
Жұлдыздарға қол создырған Айлы түн.
Сырын бүгін өткен күннің маң дала,
Шарқ ұрамын күшімді іздеп айнала,
Жүгіремін қырқаларда гүл тұнған,
Самал желі маңдайымды аймала.
Шіркін дала! Балалығым бал күнім,
Қол бұлғасаң барар едім дәл бүгін.
Алыстағы сағымдарға оранған
Жастығымның теріп берем, ал гүлін.
Кеудемді бір кернеп ерек күй - сезім,
Кеңістікке ұмтылатын сүй кезін
55 жыл көз алдымда көшеді,
Әлі талай сыйлайды Өмір күй, тезін.
Баурап алды көңілімді құштарлық,
Маңғаз дала дейді, "мұның құптарлық"
Сөніп бара жатқан сезім шоқтарын,
Самал желі үрлеп жағып, құтқардың,
Жусанының иісі аңқып даланың,
Боз көйлегі секілденіп анамның,
Жылы ұшырап, қысып жатыр баурына,
Көз жасыма ерік беріп аламын.
Мен әлі де боз далаға баламын,
Таңба салып, басып жүрген қадамын,
Бұлақ көрсем, құрақ көрсем, тау көрсем,
Әкем менен Анам ба деп қаламын.
Сырлы дүние, Дөңгеленіп жылжиды,
Таңдамайды құзар - шыңды, ылдиды,
Жастық - дәурен бұлақ етіп, ғайыптан,
Тұз тағысы жез киіктеп ырғиды.
Алыстарға Мені ала кет өзіңмен,
Сұлулығың ұя тапты көзімнен,
Аспаныңа жыр жазамын деміммен,
Ал, қара жер күте тұрар төзіммен.
Сырлы дүние, Сені сүйем сезіммен.