Өлеңдер ✍️

Қызықпасы белгілі бөтен халық,
Құлшынбады Тұманбай көкем неғып?
Тау басында тылсыммен тербетілген
Шайтанкөлге бармадық.
Жете алмадық.
Көл бар еді биікте, қайқаң белде
Шынымен-ақ шомылмай қайтам ба елге?
Хор қыздары шабақтай шолпылдаған
Бармай кетіп барамыз Шайтанкөлге.
Етегінде тұрғанмен толып халық,
Тауға біреу шықпады өліп-талып,
Шайтанкөлдің киесі бар деуші еді
Иесіне біреуміз жолықпадық.
Шың басына, аршалы жоталарға
Беттемеді Сәкен мен Софы ағам да.
От бар еді түбінде Шайтанкөлдің
Жеткізер ме сайтанның оты адамға.
Кетпесін деп бұйырған нәсіп текке
Жүре бердім жөңкілген ілесіп көпке.
Шайтанкөлді Асқар да іздемеді,
Іздемеді Темірше, Несіпбек те.
Шайтанкөлден сүзбедік шайып күміс.
Киесі ұрып кетсе біз лайықтымыз.
Көрінбесе оттары – кінәліміз,
Арбамаса сиқыры – айыптымыз.
Тау төбеден қарайды ызбарланып,
Жер шұқиды біз үшін қыздар налып.
Шайтанкөлдің сиқыры бар деуші еді,
Дәуітәлі барыпты, Біз бармадық.
Қырдан асып думанның жоғалса үні
Басылмайды көңілдің қобалжуы.
Оңдырмаса қайтеміз, о құдірет,
Таудың таңдайындағы обал суы?!