Өлеңдер ✍️

Бұл сүрлеу тым ескі...
Жүрмеші, Жан - Гүлім,
Күтпе одан сәуірдің самалын, жаңбырын.
Бұл сүрлеу тым ескі, есінде ешкім жоқ,
Адасар онсызда көмескі тағдырың.
Қуансам мұңайтып,
Мұңайсам жұбатып,
Өзгерген мен емес, өзгерткен уақыт.
Мен бар деп осында күтпеген боларсың,
Күтпеген боларсың...
Кешіккен жолаушым.
Мың раушан гүл алып, мың бір түп жыр егіп,
Көктем де келеді өзімдей түнеріп.
Маңдайға сызбаған,
Жазбаған бесіктен,
Мен үшін өмірсің!
Тағдырсың кешіккен.
Мұздатып не өртеп кетпеді жанымды,
Өткерген өмірім
– өткінші жауын
-ды.
Кешірген кешірмем
– боранды, дауылды,
Сағыныш жебесі
– һәм өткір һәм улы.
Бәрі де ескірген...
Ескілік аңыздар,
Жолыма көктеген қырмызы ең тамызда...
Тағатын ғасырдың там
-тұмдап мүжіген,
Сен жайлы жыр жазып шықтым ғой түнімен.
Кездірген үміт пен күдіктің арасын,
Шер басып, шемендер улаған санасын.
Қанша ақын сандалып,
шалдыққан,
жүдеген,
Жай еске алу мен сағыныш арасын.
Қатты бір ұйқыда жатқан да шығарсың,
Тәтті бір ойларға батқан да шығарсың.
Қатты бір сағыныш езгілеп жаныңды,
Ащы бір жасыңды татқан да шығарсың...
Ұзақ бір ойлардың түбі боп мекенің,
Қайтарып сонау
-
у
-у бір уайымның өтеуін.
Біреуді сағынып, бәлкім, бір жыладың,
Ұмытылып шалғайда менің бар екенім.
Бұл сүрлеу тым ескі...
Жүрмеші өтінем,
(Бұл жақта жел тұрды құбыла өтінен!)
Боздала кеудесін бейуақта боздатқан,
Мен де бір ішегі үзілген жетіген...
Бұл сүрлеу тым ескі...
Жүрмеші өтінем!...