Өлеңдер ✍️

Мысырдың бір мұңлы ертегін,
Һәм сырлы бандура ырғағын.
Мен оны сен тартқан
Сыбызғы үнінен тыңдадым.
Тыңдадым:
Ханзада жарының құлдармен ойнағын,
Күмбездер ішінде күлтелі тойларын,
Құрбандық ізінде жүз адам сойғанын,
Біздегі сумақай махаббат дәптерін,
Әй, солар ескірткен екен деп ойладым.
Жыр болып сыңсыған қаламсап ұшында,
Ай маңдай сұлулар ежелгі Мысырда.
Шаһарлар үстінде ақ кебін жамылып,
Қиялым ішінен қылау боп ұшуда.
Сендерден қалған бір естелік секілді
Біздегі жұтынған жалаңаш қысырлар...
Сен тартқан сыбызғы күйіне елтіген,
Жасамыс сұлумен қосылып желпінем.
Жоқ!..
Ол бір жеңілтек «Жез бикеш»,
Адамдық сертінен бас тартқан еркімен.
Тарихын, тағылымын талқандап тастаған,
Монастр кіргізіп, молаға бастаған.
Өз мұңы өзін жеп бітірген бұл елдің,
Жезөкшелері де қартая бастаған...
Түндері күмәнді, күндері мұнарлы,
Ай, қайран қарт сылқым!
Доғаршы жылауды....
Сенсіз де қайталап береді күн сайын,
Жалыққан уақыт бұл әнді.
Тағатын тоздырған уақыт сүргіні,
О, жер асты жолының бейкүнә тұрғыны,
Бейіштің самалы иықтан бұрқырап,
Жер үсті жолына шығамыз бір күні...
...Өмірінің құнындай бес-алты жармағы.
Ау, зағип мұрагерім!
Мұңдығым, пәруәрім.
Конгресс-холл алдында сен болып боздайды,
Қазақтың қорланған байырғы аруағы...