Өлеңдер ✍️

Қанымдағы қасқыр иісі –
Қаздар асқан таудан-дүр,
Қан жосылтқан жаудан-дүр.
Сағыныштар өртеген,
Сазға басам бауырымды ертемен.
Рухымды жеті көктен таппас бұл,
Берген маған, ана-қасқыр,
Ақ қасқыр!
Ақпандағы алауыртқан Ай бетін,
Мен сияқты мекендепті қай жетім?!
Қылшанымда қырық жебем төгіліп,
Саусағымның он көбесі сөгіліп.
Қарасудан шошып ұшқан құстардың,
Топанымен бірге сыңсып ұшқанмын.
...Сары ала күз, сары ала күз,
Сары ала!
Уыс-уыс у себеді жарама.
Жасын оты бықсып жатқан жоталар,
Ақ жауындар тәуекелге апарар.
Сырғып көшкен күн сәулесі ұрлаған,
Қайыңтозға жазған ескі жылнамам.
Күңгір-күңгір орман жырын оқиын,
Үңгір-үңгір шоқыларда шоқиып.
Қаным тасып,
Қанымдағы жыр тасып,
Аймен бірге кеттім ұзақ қырқа асып.
Қашан қайтып оралармын ол жұмбақ,
О, қарт орман шақырма енді қол бұлғап!
Қақпан кесер тірсегімді,
Оқ тесер,
Мүмкін, ажал қарсы алдымнан беттесер.
Ей, қу өмір!
Қаһарымнан қалтыра,
Қатқан мойным бұрылмайды артына.
...Сары ала күз, сары ала күз,
Сары ала!
Оралғанда құлазыған далаға.
Қуғыншының қаны жұққан тісіммен,
Қақпанымды сүйреп кірем молаға...