Өлеңдер ✍️

Деді бірде сырттан келген мейманым:
«Жерің бар ма Маңғыстауда ей, Ғалым!»
. ..Жеті атамның жатқан өлең-төсегі,
Қайран менің о, киелі аймағым!
Өзің жайлы тебірене ойладым.
Баба-далам, қасиетіне бас идірген,
Барша жұртты сүйіндірген, сүйдірген.
Ел қорғаудың, жер қорғаудың үлгісін -
Ұлағаттап, көңілге ой түйдірген.
Бір төлің ем өрген ана-төсіңнен,
Жыр төлің ем сәйгүлікше көсілген,
Атойлаумен Ар мен Намыс алдында,
Белді буып, шекпенімді шешінгем.
Қазақ десе күйіп кетер ұл едім,
Қазақ десе жанып кетер ұл едім,
Қазақ десе қаным қайнап , қайралып,
Қазақ десе , отқа оранып жүретін,
Жалаң төс ем жалын атқан жүрегім!
Маңғыстауым –байтақ әлем, шалқарым,
Тұяғынан тас ұшатын тарпаңым,
Сенің түспей талан менен таражға,
Тарихтарға жол тартуың –арманым.
Беу дүние , сенде кеткен ақым бар,
Бабасынан РУХ алар ақын бар.
Маңғыстаудың ұланғайыр даласын

Меншіктеуге түгелімен хақым бар!
Мейманыма меңзегенмін осыны,
Сәл бір бәсең тартқан сынды дос үні.
Деді тағы: «Жер соныкі болды ғой,
Алшысынан түссе кімнің асығы!»
О, жасай бер, дедім сонда байтағым,
Ақының жоқ райынан қайтатын,
Жер халыққа бұйырмаса тегінде,
Үш жүз алпыс Әулиеге айтамын.
Туғаным жоқ тумысымнан қағынып,
Тұрғаным жоқ Тәңіріге шағынып,
Тұрғаным ғой ақиқатқа бағынып,
Әкімдерді әділ сотқа шақырып!