Өлеңдер ✍️

Көргенде Сізді әр кез мен
Толғана ұзақ қараймын.
Мейірім тұнған нәр-көзден
Ұлылық сәуле тарайтын.
Айтатын жылы сөзіңіз
Сағынтар еді әкемді.
Мөп-мөлдір бота көзіңіз
Елестетеді Сәкенді.
Ақынды көріп суреттен,
Кездескен кезде Сізбенен:
Толқуға бойды билеткен
Сұраңыз не деп Сіз менен.
Мүшелді тойға тілек қып,
Арнасам да бұл жырымды:
Ағажан, адал жүректік
Ашайын Сізге сырымды.
Маған да бір сәт қараңыз,
Адамдар деген әпенде:
Алдыңыздағы балаңыз
Ұқсамайды ма Сәкенге?
Келіп ем көптен ақтармай,
Сырымды ғажап!(беу,шыным).
Саны өсіп келе жатқандай
«Сәкен ғой біздің» деушінің.
Өзім де бұған таңданам,
Себепкер жазған жырым ба?
Сезе ме адам аңдаған,
Ұқсайтын, бәлкім, түрім бе?
Бекерден бекер теңемес
Бетіңе қарап жұрт деген.
Беретін бейне жанды елес,
Жібектей майда мұрт па екен?
Ол жағын, Аға, білмедім,
Берерсіз баға өзіңіз.
Ұқсамай ма екен күлгенім,
Ұқсамай ма екен көзіміз?
Ұқсамадым ба сөзіммен,
Ұқсамады ма қызба жан?
Көргем жоқ Сәкен көзін мен,
Сәкеннің көзі – Сіз маған!..