Өлеңдер ✍️

Өткенге терең-терең ой саламын,
(Жайым не жалпақ жұртқа жар салатын?)
Келгенде Алматыға баяғыда,
Баянғали ағам ед қарсы алатын.
«Жұлдыздың» есігін тарс құлыптайтын,
Бөгдені бұл араға жуытпайтын.
Мереке, Рахымжан – Адайларды
Карта мен жүз грамда ұмытпайтын...
Атанып есті тентек ортасында,
Мінездің Құдай берген арқасында,
Желігіп, желдей есіп лепіретін,
Ойнайтын тарс еткізіп картасын да...
Үркітер шамалыны жүректі еді,
Бүркітше бүретіндей білекті еді.
Екеуміз түніменен қала кезіп,
Жастықтың болған небір реттері...
От шашып қыран тектес көздерінде,
Қызбалық буып кеткен кездерінде...
Бүгінде бәрін қойып күн кешуде-
Көкшетау – атамекен өз жерінде...