Өлеңдер ✍️

Алдан күтіп нешеме желіс небір,
Алматыға келсем-ақ өріс кеңір.
Қайда кеттің, бауырым, Жарылқасын,
Құстай ұшып жүрсің бе, Қонысбегім!
Жыры болса ақынның басты арманы,
Алғаусыз ақ көңілді достар сәні.
Жарылқасын қосағы Раушанның-
Кетпейді естен ақ адал дастарханы.
Алматыға жеткенде қанаттана,
Құшақ жайған, қайдасың, Самат дара.
Курстастар бас қосып жиналады,
Желігуге жел беріп абат қала.
Сағынасың сан жылдар көрмегесін,
Нұрғали мен Бақытжан бөлмелесім.
Әй, әңгүдік бауырым Бақытжан-ай,
Баладайын бесікте тербелесің.
Бәріміз де ол кезде албырт едік,
Бәрімізден сен өзге аңғырт едің.
511-бөлмені өрт шалдырып,
Шылым шегіп төсекте қалғып едің...
Жыр қылушы ек біз сенің әр ісіңді,
Іштік талай пісірген борщыңды.
Бесінші жатақхана,
еден жуып,
Бахаңның саған талай тері сіңді.
Жыр-додада естіртіп дабысыңды,
Ерікпен бірге жортқан шабысыңды...
Еврей Краснермен ерегесіп,
Есімде, бермегенің намысыңды.
Білемін, сонша жылдар мекен еттің,
Ендеше, Алматыдан неге кеттің?
Қызылордаға не үшін бардың, досым,
Бәрі Алматыда емес пе кереметтің?!