Өлеңдер ✍️

Беу, Жанарбек, кездестік қалай ғана,
(Жаның ұқсас Албансың – Адайға да!)
Алатаудың секілді ағыстары,
Бес жыл заулап өтіпті танысқалы,
Көңілде дық қалмаған, қалай нала?
Күн кешкенді сүюші ем кеуде керіп,
Ұсақтыққа ұрынбан пендеге еріп.
Менің досым ер мінез сен боларсың,
Аға үйінде шалқайғын төрге келіп.
Уақыт жүйткіп ағады зымыраған,
Түсінетін дос болдық ымырадан.
Ақтарылар сыр деген ағыл-тегіл,
Сыра құйып ішкенде құмырадан.
Күн кешеміз думанды, дауылдатып,
Ащы сулар кетсе де бауырды алып...
Біз желеміз қаланың көшесімен,
Алматыда ақ нөсер - жауын жауып...
Билегендей бойды бір сиқыр әлем,
(Аулақ қашты жылыстап күйкі әлем)...
Беу, Жанарбек , екеуміз бір болғанда,
Ұзап кетті-ау бейуаққа ұйқы деген...
Сол ұйқыға жаным қас тумысымнан,
Жаным жаршы аумайды жыл құсынан.
Түніменен толғатып, тебіреніп,
Жүрегімнен төгілген жырды ұсынам...