Өлеңдер ✍️

Жұлдызындай сөнбейтін тұнық көктің,
Алматыға мен де өзім сіңіп кеттім.
Бес жыл оқып білім ап, еңбек еткен,
Көшесімен қаланың жүріп кеттім.
Өзгерген жаным сүйген қалам қалай,
Кеземін кең көшені алаңдамай.
Абайдың бойында – Ұлттық кітапхана,
Томдарды ақтарып ек талай-талай...
Жас күнімде жетелеп үзік-арман,
Қилы-қилы бұрышта ізім қалған.
Сырахана...
қалайша қиыс кетем,
Жарасады жаныма қызып алған.
Сырахана...
өткеннің бәрі елес пе,
Жанды ерітер бал сыра дәрі емес пе?
Шарап десе, қолдаушым Омар Һайям,
Мұқағали рухы бар емес пе?!
Болмаса да бойымда ақылда мін,
Сілкінуге сеземін хақым барын!
Жалғызсырап қалмайын жат адамдай,
Келсеңдерші жаныма, ақындарым!
Өлең қайда, жыр қайда, жанға пайда,
Ағыл-тегіл баяғы арна қайда?
Ағыл-тегіл бір ақын толғамай ма,
Ағыл-тегіл бір ақын сарнамай ма?
Жыр дегенде па, шіркін, тағат бар ма,
Жыр-пыраққа мінелік қанат барда...
Дүниенің арылып күйбеңінен,
Баралықшы беу, досым, кабактарға...
Жаның қалай ерімес сыр ағылса,
Жаныңды арбап жаныңда сыра тұрса...
Біз сезімнен жаралдық,
кейде-кейде...
Ой мен Сана сәл кейін тұра тұрса...