Өлеңдер ✍️

Көктерек, Қызылегіс, Қарашілік,
Ортағаш – ойды бөлген таң асырып.
Төрт ауыл, төрт бауырым
Көңілімнің
Көгіне көтерілген дара шығып.
Төрт ауыл –
Қатар қонып қанаттасқан,
Қадамын қара жерге қадап басқан.
Төрт бауыр –
Мұраты да, мұңдары да
Бір тағдыр соқпағында сабақтасқан.
Ежелден еншілері бөлінбеген,
Төрт ауыл –
Өмірімде кең іргем ең.
Жайраңдап қайсы үйіне кірсем дағы,
Жарасып отырушы ем төрінде мен.
Перзенттік
Әлі де ыстық көңіл менде,
Жөңкіліп нұр көшкінім төгілгенде,
Жүрегім бір туламай тұра алмайды
Төбесі төрт ауылдың көрінгенде.
Тауларың – Қара бие, Құла бие,
Қымызды ауылдарға бұ да кие.
Қаймағы бұзылмаған қазақылық –
Құтың сол бола білсек бұған ие.
Қараағаш, Ұзынағаш – ормандарың,
Тышқанды сайындағы аңғарларың.
Қара жол – ортасында егіндіктің,
Қымыздық – таңдайыма салған нәрім.
Аяулы алтын бесік – Көктерегім,
Сезімді сен дегенде шектемедім.
Азайып ақсақалдар қалса дағы,
Көзінен азаматтың от көремін.
Сағынып жаз келемін, қыс келемін,
Көзімді мұнар буған түс көремін.
Ауылым – мәңгі маған абыз ата,
Мен мәңгі ауылыма кішкенемін.
Төрт ауыл, төрт бауырым, сырластарым,
Осында құрдастарым, мұңдастарым.
Осында Байғабылым, Базарбайым,
Осында алғаш көрген нұрлы аспаным.
Төрт ауыл –
Төрт бауырда сыбағам бар,
Толғанып менің үшін мың алаңдар.
Осында көп ағалар, көп інілер,
Осында Асқарым бар, Тем-ағам бар.
Жырымда ауылымның алауы бар,
Туған жер –
Тағдырымда тарауы бар.
Зергердің зерлеп соққан зереніндей,
Зердемде Зерендінің жалауы бар.
Төккендей торғын шуақ таң самалы,
Төрт ауыл сағынышы тарқамады.
Желпінтіп жеңгелерім маздатқандай,
Жанымның жанып түскен жаңқалары.
Төрт ауыл – төрт бауырым,
Бірдейсіңдер.
Көгінде көңілімнің Күндейсіңдер.
Сендерсіз мені, сірә, кім дейсіңдер?..
Төрінде жүрегімнің гүлдейсіңдер!