Өлеңдер ✍️

Шақырды мені Зеренді,
Алқалап бауыр, ағайын.
Жеткізген көкке төбемді
Жолымнан қалай қалайын!?
Нұр құйып ерек жаныма
Алыста қалған айлары,
Шақырды мені тағы да
Зеренді қарағайлары.
Көзімнің алдын кестелеп,
Сағыныш сурет салғандай.
Өткеннен болмай еш дерек
Көкірек дертіп толғандай.
Балалық балғын сонардың
Іздерін шолып көп тұрдым.
Сарылып іздеп соларды,
Миыма мехнат шектірдім.
Ай қарап, жұлдыз санаған,
Арманын арда теліген,
Бауырға бәрін балаған –
Мен де бір үйдің қоңыры ем.
Жаңбырлы күні жалдағам
Қыршалы сайдың өткелін.
Боранды күні барлағам
Қирасын таудың бөктерін.
Шыңдап та берген Сұңғат шал
Шалғыны қара сілтегем.
Шалғы сырылы тыңдатқан
Кезіккем сырға бір кенен.
Арқама шотты асынып,
Саздауыт жерден шым ойғам.
Асау бір көңіл басылып,
Тұсалған тайдай мұңайғам.
Сарғайған таңмен бір тұрып,
Түнемел қымыз ішкенмін.
Ішімде өртті бұқтырып,
Сақардай қайнап өскенмін.
Туған жер деген иенің
Болған-ды сондай киесі.
Зерендім, сені сүйемін,
Ұлыңды сен де сүйеші!
Күпті бір көңіл жарқырап,
Кетіріп іштен алаңды,
Сағыныш селі сарқырап
Баурыңа басшы балаңды.
Абылайды таққа қондырған
Бабамыз біздің би Қанай.
Ағыл да тегіл мол нұрдан
Бір шөкім сәуле сыйлағай.
Армысың, ардақ Зеренді,
Бармысың байтақ бауырлар.
Күмбірлеп тұрған өлеңді
Қоңыраулатып, қане, қағыңдар.
Зеренді көлдің зәмзәмі –
Сағыныш тұнған сілтідей.
Аңсарлы мейір қанбады,
Жаусыншы жаңбыр күркірей.
Саламат нұрдың жаңбыры
Сәлемім болсын еліме.
Аңсаған жүрек ән-жыры
Айтылсын туған төріме...