Өлеңдер ✍️

Алатау, Балқаш арасы,
Өрнегін салған өзендер.
Көзімнің ақ пен қарасы
Дейтіндей десте, кезең, бел.
Көзімнің нұры дейтіндей
Көксу мен Ақсу толқыны.
Көңілдің гүлі дейтіндей
Жетісу екен жер тіні.
Жәннаттың нағыз кейпіндей
Жерінің кесте, суреті.
Қимайтын қыздар төркіндей
Есік көл
Есте үр беті.
Тасына дейін таңбалы
Табиғат әні ерке Іле.
Алау гүл алқап, жондары
Тартады тосын көркіне.
Қарқара жайлау қайдасың,
Үш Мерке, айһай, Үшқараш.
Құмына құтын жайласын
Сексеуіл сырлы Бақанас.
Үшқоңыр, Күрті, Қаскелең,
Талғарым күнге талпынған.
Ақылға – кенен, жасқа – кен,
Осында шыққан нар тұлғаң.
Мұзартта тұрып қарасаң:
Көктұма, Көктал, Күреңбел,
Текелі, Қапал, Арасан,
Қызықтап дәурен сүрген жер.
Қаймағын қалқып ырыстың,
Қотарған қара орманым.
Тәуелсіз жаңа тыныстың
Тұнбасы – Талдықорғаным.
Сүйінбай, Жамбыл пірлерім,
Құлагер пырақ Ілияс,
Қабанбай, Балпық дүрлерім,
Нұрғиса күймен көңіл аш.
Жәннаттың жеті сипатын
Жекелеп өзі алғандай,
Жетісу гөзал қияпатын
Жеткізер, сірә, тіл қандай!..