Өлеңдер ✍️

Көкше десем —
Түседi еске көктемiм.
Көкше десем –
Мейiрленер көкте Күн.
Бiр керемет жалын кернеп кеудемдi,
Сезiнемiн шапағат нұр өпкенiн.
Тарих сыры қаланғандай текшеге,
Бұдан артық мәртебенi көксеме.
Аруағыңнан айналайын би Қанай,
Абылайды алып келген Көкшеге.
Абылайды Бурабайға қондырған,
Түркiстан мен екi араны жол қылған.
Айналайын Атығай мен Қарауыл –
Хан көтерiп, қазақ бағын жандырған!
Айналаңа,
Бай далаңа қарашы.
Хан Ордасы, Ханның Қызыл ағашы.
Көкшеде бұл шежiредей қатталып,
Көп жазылған тарих шалдың наласы.
Өткен күндер –
Әрi шаттық, әрi мұң.
Тағдыр сыяр қауызына тарының.
Қауызында, қалыбында қалмаған –
Көкшесi бұл көкжал Кенесарының.
Заманының запыраны сол едi,
Қасiрет пен қасиетi тең едi.
Кенекемдi ер деуге де қимаймын,
Ерлiктен ол заңғар едi, кең едi!
Көкшем менiң сағынар Хан Кененi,
Елiн, жерiн аруағы жебедi.
Айтар Көкше: Перзентiм деп ең ұлы
Кекiлiк тауда ұшып түскен жебенi.
Хан Абылай, Хан Кенелер кемеңгер,
Көкше десем – түседi еске көп ерлер.
Көкше десем – ой аспаным биiктеп,
Көкше десем – сыр-сезiмiм тереңдер.
Сол сезiмдi бәз бiреулер лайлапты,
Ел Көкшенi бөлшектеудi ойлапты.
Көкшетаудың бел баласы Кәкiмбек
Жетпiс жасын Қызылжарда тойлапты.
Кәкiмбекте, ақын бекте жоқ кiнә.
Өзегiме өрт салғандай шоқ мына.
Кiм көрiнген кете берер бөктерiп,
Көкше саған көгендегi тоқты ма?!
Көкшетауды айырыпты Ақаннан,
Көкшетауды айырыпты Шоқаннан.
Үкiлi ата Ыбырайды бөлiптi
Көкше деген қасиеттi Отаннан.
Алафасы ортақ едi Алашқа,
Ел Ерлерi түспесiншi таласқа.
Тарихыңды айтып берер таратып,
Өттi-ау дүние Қозыбаев Манаш та!
Болған қыздар жайын бiлмес төркiннiң.
Айнакөлдiң қызықтайды көркiн кiм?
Қасиеттер серiлердiң сертiн кiм?
Көкшесi бұл аққу ақын Еркештiң,
Көкшесi бұл Әуелбеков Еркiннiң.
Қазағымның көп тарихы Көкшеде,
Қаланып тұр Оқжетпестей текшеге.
Қазынасын қалдырыпты-ау халқына,
Қайран шерлер армандаумен өтсе де.
Көкше десем –
Көңiл көлi толқиды.
Шалқып тұрған шанағыма шер құйды.
Көкше десем — көктемiме оралып,
Шерткiм келер қуанышы мол күйдi.
Беу, жүрегiм,
Көкшетауды сүйесiң.
Сұлу сырды сусардайын түйесiң.
Көкшенiң бұл ұмытпайық иесiн,
Көкшенiң бұл қастерлейiк киесiн.