Өлеңдер ✍️

Білмеймін:
жанарыңнан сыр ұқтым ба,
əлде өзімді сол сəтте ұмыттым ба –
өзің болдың, əйтеуір, бұл күнгі əнім,
көтеріп ап кетіп ең – бұлқынбадым –
əлде аймалауыңа құнықтым ба?!
Білмеймін:
құшағыңда дір еттім бе,
алып ұшып бара ма-ау жүрек мүлде...
Ойлағым да келмеді ештеңені,
күндіз бе əлде, білмеймін, кеште ме еді –
тек ұққаным – жан бірге, тілек бірге.
Білмеймін:
пəк сезімге мұқтаждау кезім бе еді,
сеніміңді көп болған сезінгелі,
сезінгелі, сені ойлап көз ілгелі...
Іңкəрліктен, аяулым, тына көрме,
бақыт деген сəттерден тұра ма əлде,
онда өтіп кетпегей тез ілгері.
Сол сəтте:
бұлтты аспаннан жарқ етіп қарады ақ Күн,
шуағына бойымды аралаттым.
Сезімімнің қақпасын дара қақтың.
Елжіресіп, ұғысып, сеніп бірге,
ағыл-тегіл сезіммен ерттің де,
өзің маған өзім боп бара жаттың...