Өлеңдер ✍️

(1800)
Туды ма, расымен,
Жарқырап шуақ күн?
Жайнады жасыл кең
Аясы гүл бақтың.
Мынау не, ну айдын –
Егін бе, тоғай ма?
Бұлақтар тулайды,
Асыр сап маңайда.
Көгім де, көлім де,
Күмістей жайнайды.
Қанаты алтындай.
Балықтар ойнайды.
Бұлттармен жарысып,
Құстар да масайрап,
Мәз болып бәрі, ұшып
Ән шырқап жүр сайрап.
Жағада, ну белде,
Мәз болып еркелеп,
Сүңгіді гүлдерге,
Әуесқой көбелек.
Елтисің жұтқанда,
Хош ауа бал исін;
305
Маужырап ұйықтауға
Рақатпен қалғисың.
Жел, шіркін, ойнақтап,
Шоқыны тербейді.
Сондай-ақ ой қаптап,
Мені де меңдейді –
Жібектей сөз шырмап,
Кеудемді буады.
Бақытты сонырқап,
Наз жырым туады.
Дел-салмын сол бір шақ,
Ұмытып өзімді.
Жыр-бикеш, жай құшақ,
Биледің сезімді.