Өлеңдер ✍️

Жауып тұр алғашқы қар,

Ұшады кеңістікте қисапсыз ақ көбелек, ақ ұшқындар…

- Омарғазы АЙТАН

Тарих сенің тарихта болғаныңа сенбейді.

Алып от шардың әлсіз қызуын сезіну оған да ауыр.

Немесе кішкантай нүктенің ғажайып жарқылын көру

- Саған бару!

Былтырғы соңғы қардың дәл өзіндей,

Аспаннан самаладай гүл төгілді.

Алақанымда еріді әппақ көбелектердің жаны,

Әуедегі мылқау тіл жұтты

Санамдағы үркек үнді.

Жауып тұр алғашқы қар,

Әуедегі есепсіз қар ұшқындарының ең сүйкімдісі,

Ең қасыреттісі келіп менің көзіме тамады.

Жанарымда өзіне ғашық еткісі келетін тағдыр жазуы да жаралы.

Біз ешқашан сезінбейтін шексіз құдырет,

Біз ешқашан жетпейтін ұлылық,

Тамырымда әлі соқпаған сәби сезімді қозғасын.

Азырақ жазшы, Ақыным,

Азырақ ақсын табиғаттың көз жасы…

Кеңістіктегі қалықтап ұшқан миллион көбелек,

Мені оятады әлмисақта өлген ұйқымнан.

Сен,

Жақындама, ақынға да, ұшқынға,

Жақын барсаң жұтып қояды сиқырлап.