Өлеңдер ✍️

Дем беруші Сәкең боп,
Меңгеруші Мәкең боп,
Айлап жинап, жыл жинап,
Құрастырды бір жинақ.
Жерлес пе, әлде таныс па?
Ағайын ба, алыс па?
Абыройы, болымы,
Қызметі, орыны –
Бәрін, бәрін ескеріп,
Тоқсан рет тексеріп,
Құдіретті, күзірлі
Жасады бір тізімді...
Барып еді Әбен де,
Күлді олар әуелде:
– Бұл жинаққа кіргендер –
Ақ тізімде жүргендер.
Жамбыл болса ең басы,
Жігер ақын ең жасы.
Кірем деген күдермен,
Деді Әбен:
– Жігерден
Жасым-дағы кіші емес,
Басым-дағы кіші емес.
Мен қалайша кірмеймін?
Түсінбеймін, білмеймін?..
Түсіндірді Сәкең де,
Түсіндірді Мәкең де:
– Ашуланба оншама,
Жігер кіші болса да,
Қызметі жоғары,
Үлкейеді ол әлі.
* * *
Әбен қатты қысылды,
Іштей бәрін түсінді:
«Таппай қолдар кісіңді,
Оңдырмассың ісіңді».