Өлеңдер ✍️

Ауылға бұрын барып көрмеген,
Мыңғырған малды танып көрмеген
Жеңгеміз алғаш паңдана қарады,
Айналасына таңдана қарады.
Ағаға түрлі береді сұрақ,
Аға да оны келеді сынап.
Ешкіні нұсқап (мінеңіз мейлі):
– Еркегін қалай білеміз? – дейді.
Мүйізі қайқы, шекесі томар,
Ешкінің нағыз текесі болар?...
Құқықтап жүрген тауықты көріп,
Бейне бір думан-сауықты көріп,
Деді ол:
– Неге әндетіп жүр?
– Әндетіп емес,
Әл кетіп жүр.
Жұмыртқа тауып, толғатқан кезі,
Жанына салмақ мол батқан кезі...
Жайылып жүрген түйені көріп,
Тағы да жеңгей күледі келіп:
– Үстінде тұрған төбесі несі?
Үрпие біткен денесі ме өзі?
– Түсініп қойғын, еркешім менің,
Төбе емес, оны өркеші дегін...
Кісінеп жүрген айғырды көріп,
Жеңгеміз тағы, ай, күлді келіп:
– Мұнысы несі еміренгені?
– Биені көріп, тебіренгені.
Өзіңді жақсы көрем дегені,
Жолыңда сенің өлем дегені...
Үрпісі қарыс сиырды көріп:
– Сауса, – деп, – шіркін, – қиылды келіп.
Секілді сонда байырғы ұста,
Ағамыз жауап қайырды қысқа:
– Ауылға жиі келетін болсаң,
Енеңе көмек беретін болсаң,
Бәрін де лезде ұғасың, қалқам,
Келін боп нағыз шығасың дарқан.