Өлеңдер ✍️

Күн Түнге мақтанды,
Бар сырын ақтарды:
«Мен – Күнмін,
Күшімді білгін.
Мықтының өзімін,
Тіршіліктің көзімін.
Таңның атысы,
Күннің батысы
Құрт-құмырсқа
Жәндіктен бастап,
Ақылды адамдар қоштап,
Кірісіп жұмысқа,
Талай істі тындырады,
Өмірді гүл қылады.
Ал, сен түнексің
Жарықтан қорқатын,
Бұқпалап жортатын
Ұры-қарыға тірексің.
Жұмыс түгел тоқтайды,
Тіршілік тынысы соқпайды.
Бүкіл әлем титыға,
Батады ұйқыға».
Түн-дағы қарап тұрмады:
Менде де бар тынбаған,
Үздіксіз зырлаған
Өмір ырғағы.
Білемісің махаббаттың мекенін?
Талай жасты шын бақытты етемін.
Не бір ғалым кітаптан бас алмастан,
Дана ойлар жалғасқан.
Түнде албырт ақындар
Шабыттанып лапылдар.
Көпшілік жан жатса егер тыныстап,
Мызғып алып аз ғана,
Қайта тұрып маздана,
Жалғайды ісін дұрыстап.
Ал, жауыздар, дінсіздер
Жортып жүр ғой күндіз де».
* * *
Төрелігін айтты сонда бір ғалым:
«Аян маған сырларың.
Күн артынан Түн келер,
Түн артынан Күн келер,
Жақсыны да, жаманды да тең көрер,
Бұл жұмыр жер мәңгі солай дөңгелер».