Өлеңдер ✍️

«Адам бір боқ көтерген боқтың қабы,
Боқтан сасық боласың өлсең тағы...», –
Деп Абай айтпаған-ау ашық бекер,
Кей адам тірідей-ақ сасып кетер.
Сол үшін әрбір үйге қажет қана,
Болу шарт ауласында әжетхана.
Әрине, қала үшін бұл міндет емес,
Қалаға аса қауіп індет емес.
Қалада үй ішінде бәрі дайын,
Керек пе?
Иіс басар дәрі дайын.
Ал, ауылда олай емес,
Еш нәрсе де оңай емес.
Болмаған соң жер асты ұңғылы,
Әжетхана шұңқыры
Тез-ақ толып, асып кетеді,
Иісі мүңкіп, сасып кетеді.
Ол үйге жақындаған адам
Мұрынын басып, қашып кетеді.
Сол үшін үй иесі асыға,
Шақырады боқтасушы машина.
Жүргізуші біліп алған әдісті,
Оп-оңай сорып алып нәжісті,
Еңбекақысын ақшалай алып кетеді,
Қалтасына салып кетеді.
Боқтасушы текке кетпейді,
Боқ та болса, текке төкпейді.
Оны шаруаға алып барады,
Оған да салық салады:
«Мына нәжісті жеріңе төгесің,
Барлық нәрін егінге бересің.
Содан өнімді артық аласың,
Байлыққа батып қаласың.
Бір машина боғым –
Бір қыстық соғым.
Маған соның құнын бересің,
Яғни, пұлын бересің».
Шаруа айтқанына көнеді,
Жүргізушіге мың доллар береді.
Одан кейін шаруада ісі жоқ,
Боқтасушыда түсім көп.
Өзі де боқ,
Сөзі де боқ.
Баюдың жолында
Тыным табар кезі де жоқ.
* * *
Әкім бол, мейлі басшы бол,
Бір ұйымға хатшы бол,
Баюдың жолы мың тарам жол,
Алаяқтық, арам жол,
Қазіргі заман сол.
Байыған сайын ісініп, мақтанасың,
Тойымсыздық белгісі ол баяғы.
Алла айырар адамның ақ-қарасын,
Көрге кіріп, біткенде жол аяғы.