Шаруа Қойды сотқа берді айыптап;
Түнде маған қиянат іс қылды деп.
Табан асты талқан болып Түлкі сот,
Екі жаққа сұрақ қойды байыптап,
Бастан-аяқ баяндауын өтінді:
Айыпкерге кінә тақпақ не түрлі?
Шаруа айтты: «Осы жақын арада,
Ерте тұрып, таппадым қос тауықты,
Орнында тек жүн-жұрқасы қалыпты,
Жалғыз ғана Қой бар-тұғын қорада».
Түні бойы ұйқтадым деп Қой тұрды,
Куәлікке көршілерін келтірді.
Олар айтты: «Қойда сөз жоқ е деген,
Не ұрлықты
Білмейді не қулықты
Және, тіпті, ет дегенді жемеген».
Түлкі, бірақ, шығарды үкім не деген?
«Қойдың сөзін тыңдап сірә болар ма?
Дау тыйылсын одан да,
Өсекшілер әрқашанда әккі ғой.
Қарар болсақ сол түнгі анықтамаға –
Қасынан Қой кетпей қойған қадала,
Тауық шіркін тәтті ғой.
Жағдай туған қолайлы,
Білем оны өз арыма орайлы:
Кетсе ниет ауып бір,
Жемей болмас Тауықты.
Қой жазасын тарту керек сол үшін,
Етін сот жеп, құнкер алсын терісін».