Өлеңдер ✍️

Аяулы ұстазым Қайша Есімқызына
Жайраңдап өткен өзіңмен, Жадымда сәби шақтарым.
Жылылық тауып көзіңнен, Жауқазын жырлар жаттадым.
Әуенің – әлди, сөзің – бал, Жан едің жайсаң жаны ізгі.
Мейрімге толы кезің бар, Мамырдың айы тәрізді.
Құшағың қандай кең еді, Көңілің неткен мөп-мөлдір.
Жаныңның жасыл желегі, Жамырап бізді өпкен бұл.
Сағыныш лаулар кеудемде, Қоңырау сазын тыңдасам.
Шығатын талай серуенге, Қараймын сонау қырға сан.
 Жұлқынар кеуде – кермеден, Құлыншақ көңіл сені іздей.
Жоғыңа әсте сенбеген, Тулайды жүрек теңіздей.
Түндігін таңның ашам да, Жылдарға қолды бұлғаймын.
Ақылшым едің қашанда, Анамдай сүйіп тыңдаймын.
Түлетіп талай ұл-қызды, Көтерттің арман желкенін.
Ескерткіш қылып бұл жырды, Толғайды сол бір «тентегің».