Өлеңдер ✍️

Пілді біреу алып жүрді көшеде,
Қарасын деп бар халық.
Белгілі ғой, бұл ғажапқа таңданып,
Еріп жүрді ашақ ауыз нешеме.
Әлдеқайдан бір Кәнден ит дәл келіп,
Шабаланды жаны қалмай бір түрлі:
Бір шәуілдеп, бір шиқылдай ұмтылды,
Зор Пілменен алысқандай әлденіп.
«Көршім, тоқта, болма текке масқара, –
Деді досы, – сені тыңдар қасқа ма?
Бос қарлықтың, ал ол жүріп барады,
Қарағын.
Тіпті, сенің үргеніңді елер ме?»
«Эх, эх! – деді Кәнден сонда елерме, –
Мен осыдан үлкен ләззат аламын.
Қан майданға кірмей де,
Мені жұрттар шын батыр деп білмей ме?
Иттер айтып жүрмей ме:
«Эх, Моськаның селт етпейді жүрегі –
Деп, – Пілге де үреді!»