Атыңнан айналайын, Иманғали,
Жаралған жан екенсің иман дари.
Бір аудан болып қалар Алматыда,
Өнерлі адамдарға сыйланған үй.
Өнерлі өрендерді құрметтейсің,
Еркелеп ел алдында жүрмек дейсің.
Жігітсің жайма-шуақ жаны жайсаң,
Келгенде қызметке бір беткейсің.
Жібіткен жүректерді үнің қандай,
Сөйлесең – сөзің сұлу, тілің балдай.
Тарихын қазағымның терең білген
Өзіңдей көп болса екен ұлым нардай.
Белгілі қаламызға дем бергенің,
Өзгерді кереметтей сен келгелі.
Бастадың ең әуелі көшелерден –
Нұр құйды көңілдерге өң бергенің.
Бұзылып мәні кеткен сәнсіз үйлер,
Салынды орнына әппақ сансыз үйлер.
Қаншама қазақтарым пәтерлі боп,
Тойлады шаңырақта шалқып күйлер.
Қазағым өз жерінде тұра алмаса,
Сайрандап сауық-сайран құра алмаса,
Қалайша қазақпын деп айта алады,
Тиісті бір пәтерге кіре алмаса?
Өзіңді қала Пірі санаймын да,
Қызығам мен соларға қараймын да.
Жасай бер айналайын, Иманғали,
Бөлентіп Алматыны арай-нұрға.
Жаралған жан екенсің ойы биік,
Көрермен көзге де әсем, бойы биік.
Қаншама жолайрығын іске қостың,
Келеңсіз қималарды ойып, иіп.
Көл-көсір кең пейілді мырза адам –
Алматы тұрғындары ырза саған.
Көңілді әрбір күнін жылға балап,
Лұқпан да игі ісімен мың жасаған.
Әр ана анаңдай боп жаратылса,
Тап сендей тусын-дағы бала туса.
Ерекше ел тілегі бір өзіңде,
Аяулы армандармен таң атырса.