Өлеңдер ✍️

Бірінші сөз
Сәл ғана саябырда тауып рақат,
От үрлеп сұр окопта отыр солдат...
Кім білер сол солдат мен екенімді,
Алтын от алдымдағы – дос жазған хат?
Ақын дос, адал ниет ағатайым,
Мен үшін тоқсан толқып, шегіп уайым.
Шөлдеген жіберіпсіңжан сусынын,
Бойыма құйылды өмір жұтқан сайын.
Қатқан мұз көкірегімде қан аралас,
Балқып бір кетті тамып боп ыстық жас.
От шашқан жанартаудай тебірендім,
Түсиген түсі суық едім құз тас.
Айығып жарқырадыой аспаным,
Алыста ақты өзендей ерке сағым.
Досымдай әздеп тапқан құшты мені,
Бақытым,сүйінішім, жастық шағым.
Қан қатқан қанатымдай шинелімді,
Қайыра серпіп, ашп көкірегімді.
Құщып бір тұрғандаймын нақ осы кез,
Назымды, сырымды айтып мен елімді.
Қараймын отты көзбен жан-жағыма,
Ой тастап, арттағыма, алдағыма.
Қарлыққан соғыс даусын киіп-жарып,
Құйқылжып күй келеді құлағыма.
Тыңдаймын осы күйді жаным ұйып,
Барады жүрегімежылы тиіп.
Ұлы өмір, ұлан-байтақ туған елім,
Қалайша көкірегіме сел, қиратып жау.
Ажалдан ата дұшпан алайын кек,
Мәңгілік тынбастай боп соқшы жүрек.
Майданда тасқа қатқан достар қанын
Ту ғып мен көтерейін, көрсін жер-көк.
Екінші сөз
Көңілімді тебіренттің, ақын аға!
Жыршы емен жалтақтағыш,жалтырама.
Елімнің солдатымын қарапайым,
Сөз шайнап тұрғаным жоқ сахнада.
Жұлдызым бүгін менің жүзбей өрге,
Аласа көрінсем де «биіктерге».
Бір келме қонағындай замананың,
Сыр бүгіп, сылаңдаман туған жерде.
Мен емес сыртын сылар, іштен іріп,
Кимеймін тұмылдырық, көзілдірік.
Өткізіп өз көзімнен бар өмірді,
Аралап, жерде жаяу келем жүріп...
Нығырақ басамын мен аяғымды,
Алға ұстап жүрегімді, аянымды.
Өз жүрген жолдарыма келем жазып,
Сырымды, барлық өмірбаянымды.
Құлдықтың құрсауы емес – баста бөркім,
Табиғат бөбегімін өскен еркін.
Жүрегім торда отырған емес тоты,
Күлем бе, жылаймын ба, тек өз еркім.
Табиғат – анама мен туғам тартып,
Күн болып күлемін мен балқып-шалқып.
Көк дауыл көкірегімде күрсінгенде,
Бұлт болып арпалысам, жалын тартып.
Көңілім – шың, теріскейім – ызғарлы аяз,
Күнгейім – тас балқытқан бір алтын жаз.
Кім келер қай жағымнан, мейлі өз еркі,
Отты сөз – дұшпанға зіл, досыма наз.
Үшінші сөз
Хат жаздым, қан тамызып мен сияма.
Айт сәлем туған елге, Ғали аға.
Мен үшін сүй бетінен сәбилерді,
Бер сәлем жолыққан әр қарияға.
Жанымның жалын шалған жапырағын
Жібердім салып хатқа, аға жаным.
Жи-дағы достарымды көрсет озің,
Жапсырып кеудесіне домбырамның.
Айтар ем туған жердің сүй, - деп, -тасын
Аяймын, кетер тамып ыстық жасың.
Жанымыз сіз бен біздің жатқан майдан,
Тамшы жас тамып түсер бір қорғасын.
Ажалдың мен бе көнер дегеніне!
Келермін күтші, достар,мен еліме.
Біреулер жанарымнан жанымды ұғып,
Біреулер қарар ескі шинеліме.
Сыпырып күреукесін жіті түннің,
Жүзіне қараймын тік келер күннің.
Жұлығын қан жалаған ботинкаммен
Төрңіне шығармын бір елімнің.
Тынар ма кеудем менің, жұтса да оқ?
Күйер ме тілім менің, шайнасам шоқ?
Туған ел кеудесінде арпалысып,
Соғармын ыстық қанды жүрегі боп.