Әңгімелер ✍️

Сәске түс кезі. Әлден уақытта шағын үйдің есігі шалқасынан ашылып, ішке Көзілдірікті енді. Өзі самбырлай сөйлеп келеді.

• 
  
• Оу, мұндағылар шетінен маубас болып кеткен бе? Ұйықтап жатқандарың
  

қалай? Бұл үйдің қожасы қайда?

Кекілді Қыз қатты дауыстан шошынып, басын шапшаң көтеріп алды. Көзін әрлі-берлі уқалап, келген жанның кім екенін толық ажырата алмады. Ағасы да әрең оянды. Көзілдірікті оған сұстана қарап:

• 
  
• Қожаң қайда? – деп сұрады.
  
• Науқастанып жатыр.
  
• Неге ауырады?
  
• Оны қожайынаннан сұра. – Ағасы ұнатпаған кейіппен Көзілдіріктіге ала
  

көзімен қарап қойды.

• 
  
• Қара Қарындаштан хабар жоқ па?
  
• Оны көшедегі, сырттағы елден сұра.
  
• Өзің барып тұрған қыңыр екенсің.
  

• 
  
• Қыңырлық қисық сөйлегеннен шықса керек. Ал мен оң сұраққа оң жауап
  

беріп үйренген жанмын.

Көзілдірікті тістене сөйлеп:

• 
  
• Бәлем, қожаң келсін, жоныңнан таспа тілдірермін, – деді.