Әңгімелер ✍️

Дәурен Эвриробқа қарсы жүрді. Ізгілік нұры ұялаған жүзбен келіп, Эвриробпен қол алысып сәлемдесті.

Саусақтары сәл қаттылау демесең, бүгілу икемі де, қимылы да сондай үйлесімді екен.

Дөңгелек экрандағы жарқ-жұрқ еткен жанарында ерекше елгезектік, ширақтық бар.

• 
  
• Сенің атың кім?
  
• Дәурен.
  
• О, есімің жақсы екен.
  

Дәуреннің балаң көңілін алаң етіп тұрған бір жай бар. Ол – қара қалпақ иесінің қолындағы мылтықтың қас қағым сәт арасында қақ бөлініп, істен шығуы. Құмарлық ниет құйындвй жүйткіп, білсем деген ынтасы бүйірден түрткілейді.

• 
  
• Эврироб, сен анау қалпақтының қолындағы мылтықты қалай құрттың, соған таңмын.
  

-Ол деген түк емес. Мына блокты көрдің бе? – деп кеудесіндегі көгілдір кнопканы көрсетті. Қандай металл, темір болмасын, шоқталған электромагниттік импульсті жіберсем болды, тас-талқанын шығарады.

• 
  
• Ғажап, өте ғажап!? – деп Дәурен бас шайқай таңданды. Кеудесі толы, бүйірі толы түрлі-түсті кнопкалардың көптігіне және қайран қалды.
  
• Ал мына бар кнопкалардың да қызметтері бар ма?
  

-Әрине, бар, - деп Эврироб Дәуренге күлімсірей көз тастады.